امین نور

فراسوی فیلم خوب و فیلم بد / درخصوص سینمای نیکلاس ویندینگ‌رفن

سینمای نیکلاس ویندیگ‌رفن ورای تصویرسازی مرسوم سینمایی و کلیشه‌های حتی برهم‌زننده‌ی آن همه‌چیز در راه رسیدن به یک تصویر ناب قربانی می‌شود

درجستجوی زمان از دست رفته / نقد فیلم ایرلندی مارتین اسکورسیزی

ایرلندی مارتین اسکورسیزی مورد استثنایی زمانه ما است که در دسته دوم قرار می‌گیرد؛ و ما برای اولین‌بار در زندگی خود و در میان تمامی فیلم‌هایی که دیده‌ایم می‌توانیم زایش چنین پدیده‌ای را از نزدیک و در همان لحظه تولدش مشاهده کنیم.

تاریخ سینما به مثابه قصه پریان / نقد فیلم روزی روزگاری در هالیوود ساخته کوئنتین تارانتینو

روزی روزگاری در هالیوود تارانتینو با یک تیر چند نشان می‌زند. او با استفاده از تاریخ سینما هم داستان خودش را تعریف می‌کند، هم تاریخ سینمای شخصی ساختگی خودش را می‌سازد

واقعیت سینمایی-جادویی / نقد فیلم دولمایت اسم من است

دولمایت می‌تواند به راحتی در دسته بهترین کمدی سال قرار بگیرد. فیلمی بامزه که کمدی‌اش بر پایه دیالوگ‌های هوشمندانه است. بدون ادا و اطوار به سادگی داستان خودش را می‌گوید و با یک خضوع و فروتنی که حاصل یک عمر تجربه بازیگری‌ او است به پایان می رسد.

قمارباز یهودی و رویای امریکایی / نقد فیلم الماس های نتراشیده

الماس های نتراشیده فیلم راحتی نیست. بیننده برای ورود به جهان فیلم، باید حسابی حواس خود را جمع کند. هرلحظه، هر حرکت دوربین می‌تواند تاکیدی بر یک بخش از فیلم باشد. اما با این حال از همان ثانیهٔ اولش یقهٔ تماشاگر را می‌گیرد

درباره نویسنده

منتقد و تحلیل‌گر سینما
۲۵ مطالب
۰ دیدگاه
- Advertisement -spot_img

آخرین نوشته ها

بررسی نمایش «بچه» بر اساس نظریه تئاتر شقاوت آنتونن آرتو

نمایش «بچه» به کارگردانی مرتضی فرهاد‌نیا به روی صحنه رفته است. این نمایش که در جشنوار «تئاتر فجر» سال گذشته در چند بخش کاندیدا بوده
- Advertisement -spot_img
Verified by MonsterInsights